PROLOG

      Cześć, mam na imię Lena. Wczoraj skończyłam siedemnaście lat. Mieszkam w Polsce, niedaleko Poznania razem z mamą. Tata nas zostawił z jakiś rok temu. Zakochał się w innej i wyjechał za nią do Buenos Aires zostawiając mnie zupełnie samą. Nigdy mu tego nie wybaczę.  Jedyną osobą, którą darzyłam zaufaniem była babcia. Niestety zmarła pół roku temu. Do tego moje trzy jedyne koleżanki wyjechały na wakacje. To jest koszmar! Zostałam sama. Jedyne co mnie jeszcze trzyma to telewizja. Oglądam dużo seriali. Najbardziej lubię "Violettę". Tak wiem. Pewnie myślicie, że jestem za stara na takie filmy. Uważam inaczej. Przynajmniej czasami się wczuwam i godziny mijają. Lubię sobie śpiewać. Tylko wtedy z moich ust wydobywają się jakiekolwiek słowa. Nawet nie mogę porozmawiać z mamą, która już siedemnaście lat obwinia mnie za zakończenie swojej kariery w modelingu. Myślę, że wolałaby gdybym w ogóle się nie urodziła, nie miałaby problemu na głowie.Najgorsze jest to, że mama wysyła mnie do Argentyny do ojca a sama wyjeżdża na jakieś głupie wyspy ze swoim fagasem. Sama nie wiem kogo bardziej nienawidzę ojca czy matki. Moje życie to same chmury, za którymi nie ma słońca. Czy kiedyś ujrzę jego blask??

~K.E.M

***
To na razie prolog. Mamy nadzieję, że się wam podobał. Rozdział już wkrótce. PROSIMY O KOMENTARZE, OBSERWOWANIE I DAWANIE +1. Bardzo dziękujemy i pozdrawiamy.